Op radio en TV zien en horen we steeds de spots klinken voor “Het vergeten Kind”. De laatste tijd zijn deze spots gericht op de jongeren die 18 jaar oud worden. Als je door omstandigheden in een leef-crisis-of behandelgroep woont, en je wordt 18 jaar is het niet voor elke jongere een groot feest der volwassenheid. De jeugdzorg houdt namelijk op je 18de jaar op en je wordt geacht zelfstandig te kunnen wonen. In deze complexe samenleving  is dat niet makkelijk en ook niet voor iedereen mogelijk. Het is tijd dat ook jongeren uit de jeugdzorg de rust krijgen om goed voorbereid op eigen benen te kunnen staan, met een gedegen schooldiploma, woning en/of werk of schoolopleiding. Daarom heeft Lokaal Belang vragen gesteld hoe het in Waalwijk en de Regio Hart van Brabant de zorg voor deze jongeren is geregeld.

Al enige tijd is er vanuit “het vergeten Kind” aandacht voor jongeren die hun achttiende verjaardag bereiken en in een leef-crisis  of behandelgroep wonen. Jaarlijks bereiken er in Nederland 3300 jongeren die leven in jeugdzorg deze leeftijd. Uit het onderzoeksrapport: “Mijn problemen waren niet opeens weg, maar mijn thuis en begeleiding wel” komen een aantal verontrustende feiten naar voren zoals:

  • 60% van de jongeren weet een jaar voor hun 18e verjaardag nog niet of ze vanwege hun leeftijd moeten verhuizen.
  • 24% hoort dat pas een maand (of korter) van tevoren. Dat geeft spanning, angst, paniek, frustratie en zorgen.
  • 89% heeft het gevoel dat ze er alleen voor komen te staan,.
  • 92% heeft vaak of altijd stress.
  • 69% van de jongeren wiens hulp doorloopt na de 18e verjaardag, zat ook daarna nog in onzekerheid over of de hulp gaat stoppen.
  • Van 176 jongeren waarmee is gesproken werden er 22 dak- of thuisloos omdat ze weg moesten.

Deze jongeren hebben vaak :

  • vaker mentale gezondheidsproblemen
  • minder onderwijs gevolgd (en volgen ook vaker na hun 18e geen opleiding)
  • een kleinere kans op een baan
  • een lager inkomen
  • een hoger risico op suïcide
  • een grotere kans op dakloosheid
  • en vaker weinig tot geen steun van familie (of anderen)

Ook wordt er in dit rapport aandacht besteed aan de hulpverlener:

Men ondervroeg 105 hulpverleners: hoe is het voor hen om de zorg voor deze jongeren te regelen?

  • 91% vindt dat het aanvragen van verlengde jeugdzorg (veel) moeilijker is dan het op papier lijkt. Het aanvraagproces kost veel tijd.
  • 91% merkt dat gemeenten verschillend omgaan met aanvragen voor verlengde jeugdzorg. De woonplaats van een jongere is bepalend voor diens kansen. Hulpverleners merken dat gemeenten aanvragen soms afwijzen om geld te besparen.
  • 87% van de hulpverleners werkt weleens met gemeenteambtenaren die zelf niet weten hoe het zit met verlengde jeugdzorg.

Jongeren en hulpverleners willen dat niet de leeftijd, maar de behoefte van een jongere bepaalt of jeugdzorg doorloopt. Of dat jongeren zonder veel papierwerk in ieder geval tot hun 21ste of 23ste jeugdhulp krijgen.

Vragen die dit onderzoek bij ons oproepen zijn:

  • Hoe worden jongeren in de regio Hart van Brabant voorbereid dat zij met 18 waarschijnlijk hun thuisbasis moeten verlaten?
  • Hoe groot is de groep jongeren die met 18 jaar daadwerkelijk zelfstandig gaat wonen?
  • Is er voor deze groep dan verdere begeleiding georganiseerd zowel voor
    • School
    • Arbeid
    • Financiële begeleiding
    • Werk
    • Geestelijke ondersteuning
  • Waar kunnen deze jongeren dan terecht met de huidige woningcrisis?
  • Ook zouden we graag deze vragen toepassen naar de Gemeente Waalwijk?
    • Wat ondervinden jongeren die vanuit Waalwijk in deze situatie belanden?
    • Hoe is de begeleiding voor deze jongeren op bovengenoemde gebieden?
  • Ook willen we aandacht vragen voor de vragen van de hulpverleners nl:
    • Zijn de ambtenaren op de hoogte van een verlengde jeugdzorg termijn?
    • Is het inderdaad afhankelijk van de Gemeente waar je woont hoe hiermee omgegaan wordt? Zo ja hoe is dit dan in Hart van Brabant Regio? En hoe is dit in Waalwijk?